Herkesin dikkatini çekmiştir. Kamu binalarında bazı dolapların üzerinde etiketler basılıdır: ÖNCE KURTARILACAK!
Bu şu demektir: Bunların içindekiler, dolayısıyla dolaplar, bir yangın anında hemen dışarı çıkarılması gerekenlerdir, yanmamalıdır. Bir güvenlik yönlendirmesidir, bir disiplin, bir planlamadır bu. Bir yol haritası; Canını kurtarırken bunları da kurtar ki ‘hasarımızı’ atlatalım düzenimizi kolay kuralım, kaldığımız yerden devam edelim.
Corana Virüs,’küçük dünyalarımıza’ büyük bir yangın başlattı. Hayatlarımızı kundakladı, bir suçlu o. Ne acıdır ki, hiç bir devletin hiç bir güvenlik birimi onu ellerini kelepçeleyip, tutuklayıp cezaevine atamıyor. Hiç bir güvenlik silahı onu durduramıyor şu an! Bütün sağlık sistemleri hazırlıksız yakalandı. Artık hiç bir şey eskisi gibi olamayacak. Hasar, yangın büyümeden; önce canımızı sonra geleceği yeniden kurmak için önceliklerimizi kurtarmamız gerekiyor. Neleri, nasıl!?
Bu kurtarmamız gereken önceliklerimiz belirlerken ölçümüz ne olmalı. Bizi ‘Coranayla’ karşı karşıya getirip, çaresiz bırakan nedir? Geçmişin ‘çoraklığının’ gölgesinde geleceğimizi yeşerte bilir miyiz? İnsanı özgürmüş gibi gösteren ancak bir köleye dönüştürmüş sistem dediğimiz düzen, çark geleceğe taşınmalı mı yoksa geride mi bırakılmalı!
Sürekli kriz,savaş,hastalık üreten ‘kapitalist üretim ilişkilerini’ geleceğe mi taşımalıyız geride mi bırakmalıyız!?
İnsanlık bir yol ayrımına geldiğinin farkına varmalı; Önce hastalıktan sonrada her türlü hastalığı üreten insanı, doğayı, doğada yaşayan bütün canlıları ‘değerlere’ endeksleyen bu çarktan, bu kısır döngüden kurtulmalı.
Yeni bir yol bulmalı kendine. Yürüdükçe yorulmadığı bir yol, yürüdükçe yalnızlaşmadığı bir yol. Varacağı yer belli olan bir yol. Vardır öyle bir yol. Mutlaka vardır.
