Bir fotoğrafla insanların “geçmişini” hatırlaması hey gidi günler hey dedirtebiliyor… Neden biliyor musunuz? Gürültünün olmadığı, sade ve basit binalar, sorun olmayan trafik, en önemlisi ise herkesin biri birine saygısı…
Ha unutmadan birde Suriyeliler yoktu…
Yukarıdaki fotoğraf Halit Ziya Biçer ağabeyimin imzalayıp hediye ettiği “Seyri Antep” kitabından… Aylar önce sosyal medya hesabımda paylaşmıştım beğenen yorum yapanlar oldu ama dün gece Ayfer Tuzcu Ünsal Hanımefendi sayfasında yeniden gündeme getirince yapılan yorumları paylaşmak ve “geçmişini” anımsamak isteyenlerde görsün istedim…
Fotoğraf için bakın neler demişler…
- Doğan ağabey; Az ilerde sağda Şehir Sinemasının tam karşısında rahmetli Zeki amcanın Eczanesi vardı… Küçükken ne zaman yanına gitsem hemen kapının yanındaki tartıya çıkarır tartar ve boyumu ölçerdi. Her gittiğimde boyun daha da uzamış derdi ve beni heyecanlandırırdı… ALLAH rahmet eylesin… Kendisiyle çok kıymetli anılarımız vardı…
Bir diğeri…
- Keşke o günlere döne bilsek o saygı o sevgi…
Bir diğeri…
- Burnumun direği sızladı derler ya aynen öyle oldu…
Bir diğeri…
- Burç Lokantası, Tezel Bayan Kuaför Salonu, Neşe Kolonyaları, az ileride Şehir Sineması, yanında bir pastane vardı, adını unuttum, karşı kaldırımda Haksal Kuruyemiş ve kurukahvecisi. Elli yıla yakın zaman geçti, hepsi aklımda... Haksaldan yayılan kahve kokusu… Pastaneden yayılan Pasta- Çikolata kokuları.
Pastaneyi hatırladım… Şanlı pastanesi…
Ayfer Tuzcu Ünsal…
- Şimdi gördüm, Küçük Sanayi Geliştirme Merkezi tabelası ve bayrak var. Birleşmiş Milletler Kalkınma Programı... UNDP/UNIDO Eski KÜSGET çok başarılı bir projeydi. Bugün ismi Orta Ölçekli oldu galiba...
Fotoğrafta daha çok anlatacak yerler var, bizim kuşak hafızasını yoklayıp Suburcu Caddesi’nin tamamını hatırlar sanırım… Hatırlamayanlara bir dahaki yazı da hatırlatmak umuduyla “Hoşça kalın, okur kalın…”