Büyüme rakamları açıklandı. Türkiye ekonomisi üçüncü çeyrekte yüzde yüzde 11. 1 büyüyerek dünyanın bütün ülkelerini geride bıraktı ve birinci oldu. Buraya kadar mükemmel, gurur verici, göğüs kabartıcı, tüylerimizi diken diken edecek büyük bir onur bizim için…
Türkiye’nin başında bu kadar bela varken, dört bir taraftan sorunlarla boğuşurken böyle bir büyüme gerçekleştirmesi, dünya devlerini geride bırakarak birinci olması inanılmaz bir başarıdır. Ama gel gör ki, bu büyüme rakamları vatandaşa yansımıyor. Kim büyüyor sizce?
Geçimini zor sağlayan sade vatandaş mı, ay sonunu zor getiren emekli mi, kepengini siftahsız kapatan esnaf mı, asgari ücretle kan ağlayan ve kadro beklayan taşeran işçiler mi, atama bekleyen öğretmenler mi, ekip-biçmeyi unutan çiftçi mi, kredi borçları kıskacındaki sanayici mi, beli kırılmış orta direk mi, fileyi dolduramayan memur mu?..
Büyümek ülkemiz adına gurur verici tamam ama bizler bu büyümeden nasibimizi neden alamıyoruz? Vatandaş bu büyümeden payını ne zaman, nasıl alacak?
Siyasetçi, sanayici, iş adamı, oda, derneklerden yapılan açıklamalara bakınca inanın kendimi başka bir ülkede hissediyorum. Gazeteci olarak hergün onlarca belki de yüzlerce insanla karşılaşıyor, konuşuyor, gözlemliyorum. Otobüsle gidip geliyorum, esnafı, işçiyi, vatandaşı, emekliyi, çarşıyı, pazarı görüyorum. Ancak bu büyüme denen şeyi hiçbir vatandaş da görmedim. Tam tersine küçülen, eksilen, geliri gün geçtikçe azalan, gideri büyüyen, siftah yapamamaktan şikayet eden, aldığı maaşla geçinemeyen, iş arayan bulamayan, insanlarla dolu memleket…
Çarşı, pazarda, manavda, markette, bakkalda günlük aldığımız herşeyin fiyatı artıyor. İğneden ipliğe kullandığımız herşeye zam geliyor. Vatandaşın alım gücü her geçen gün düşüyor. Giderlerimiz, vergilerimiz, kiralarımız, benzinimiz, mazotumuz, doğalgaz, elektrik, ulaşım giderlerimiz istikrarlı şekilde zamlanıyor. Peki bu büyümeden biz vatandaşlar neden payını alamıyor. Bu kadar büyüyorsak eğer, bu büyümeden en büyük payı vatandaş hak etmiyor mu?
