Siyasi bir partinin genel başkanı, iktidar değil, ortağı hiç değil.
Sadece siyasi bir partinin genel başkanı.
Vatanın bölünmez bütünlüğü için, dağda şerefsiz, ne idüğü belirsiz PKK’lı soysuzlarıyla girdiği çatışmada şehit olan askerimizin cenaze törenine giden, bir partinin genel başkanına yapılanlara bakarmısınız!
Edep, haya yok ama kıskaca alıp, köşeye sıkıştırıp linç etmek var…
Saygı yok, adap-ı mahşeret yok, ama yumruk atmak var.
İnsanlık yok, misaferperlik yok, kin var, nefret var, düşmanlık var.
Baştan kurgulanmış bir oyun sanki.
Oyunun baş aktörü provakatörler, daha önce provası yapılmış bir senaryo.
Bizim kültürümüzde cenazeye gelen düşmanımızda olsa sabır ve sükunetle karşalarız.
Başımız eğik olur, hezeyana kapılmayız, tepki vermeyiz, kan davalımız dahi olsa, cenazemize geldiği için hoşnutluk duyarız…
Ama belli etmeyiz, tepki de vermeyiz…
Bizim anlayışımızda cenazeye gelen ve başsağlığı dileyen bir insana yapılan en büyük kötülüktür, vahşettir, linçtir, şerefsizliktir, omurgasızlıktır, onursuzluktur, aşağılık bir harekettir.
Bu menfur saldırıyı yapan ve yaptıranlar yarın kendilerini nasıl savunacaklar, ya da çocuklarına, Kemal Kılıçdaroğlu'nu nasıl linç ettiklerini mi anlatacaklardır..
Bunu, onur, gurur meselesi mi yapacaklardır?
Şehit canesine iştirakeden, şehit evladımızın babasının annesinin acısını hafifletmek için başsağlığına gelen ve cenazeye katılan bir insana yapılan sizce reva mıdır? Ya da nasıl bir tavırdır, bu nasıl bir anlayıştır.
Hani biz misafirperdik…
Hani bizim özümüz sözümüz birdi, hani biz seksen iki milyon birbirimize kenetlenmiştik..
Ne oldu bize?
Bu kadar aciz bir duruma nasıl düştük?
Sorarım size, bu vahşette neyin nesi…
Yüzünüze tükürem sizin…
