Hamdolsun bu günleri de gördük. Neydi o günler! Karabasan gibi çökmüştü hayatımıza… Evden dışarıya adımımızı atamıyor, maskesiz sokağa çıkamıyorduk.
Komşuya çay içmeye gitmek şöyle dursun eve gelen misafire düşmanımız gibi bakıyorduk. Anamızı babamızı, kardeşimizi ziyaret edip hal hatır sormaya bile korkuyorduk. Çünkü yasaktı. Yasağın böylesine ilk defa rastlıyorduk…
Atlatırsınız dediler, gerekçelerini bir bir sıraladılar. Başta; Had safhada temizlik, diğer taraftan maske, mesafeye de çok dikkat ediyorduk…
Özellikle kalabalık yerlere uğramamaya dikkat ediyorduk, yoksa nasıl gelecektik bu lanet hastalığın hakkından, her gün haber sitelerini takip edip ne yapacağımızı planlıyorduk. Şükür atlattık. Maskeyi çıkarttık, mesafeyi ortadan kaldırdık, temizlik şöyle dursun suya sabuna bile dokunmadık.
Özlem gidermek için çarşı pazar demeden her yeri gezdik dolaştık Kahveye, lokantaya, sinemaya AVM’ye gidip rahat bir nefes aldık. Sağlık bakanı sayın Koca, bu yaygın hastalığı bertaraf etmenin verdiği rahatlıkla bize teşekkür bile etti.
Çok şükür 'Hes kodun varmı, şehirlerarası yolculuk yaparken iznin var mı' diye kimse seni sorgulamıyor. Ucuz atlattık vesselam…
Bu yazı biraz ironi biraz da hayalprest bir yazı oldu. Ama özlediğimiz tablo yukarıda özetlediğimiz tabloydu. O günleri sabırsızlıkla bekliyoruz…
