Son günlerde Türkiye’nin gündemini altüst eden şeker pancarı üreten çiftçileri kara kara düşündüren ve adeta bir komediye dönüşen, şeker üreten fabrikaların satılması gündemdeki yerini koruyor.
Naçizane ben de bu konuda biraz araştırma yapayım dedim.
Şeker, şeker pancarından elde edilir. Şeker pancarı yetişme döneminde bol nem, hasat döneminde yağış istemez. Bu nedenle Doğu Karadeniz Bölgesi’nde fazla yetiştirilmez.
Şeker pancarı yetiştirilen her yerde şeker fabrikası bulunmaktadır. Şeker pancarından elde edilen şeker, endüstriyel olarak işlendikten sonra kullanıma hazır hale gelmektedir. Şeker fabrikaları ülkemizin dört bir yanında bulunmaktadır.
Buna göre, demek ki şeker pancarından geçimini sağlayan, hayatının idamesine katkı sağlayan, kızını gelin eden, oğlunu everen, çocuklarının eğitimine katkı sağlayan çiftçinin tek güvencesi şeker pancarı üretmek…
Az iş değil, ek, biç, fabrikaya götür, hak edişini al, borçlarını öde, (maalesef çiftçimiz ekmeğe muhtaç, birde kredi çektikleri bankalara borçlu) yani sıkıntıları had safhada.
Sonuç; sen şeker fabrikalarını satıyorsun…
Niye satıyorsun? Açıkla diyorlar, zarar ediyormuş,
Güldürmeyin adamı, dalga geçmeyin şeker pancarı eken üreticilerle…
Sata sata bir hal oldu size, şeker fabrikaları özelleşirse eğer, aslanın önüne çiftçiyi yem olarak verirsiniz ve çiftçiyi bitirirsiniz..
Uşak, Yozgat, Kayseri, Tokat Turhal, Susurluk, Muş, Malatya, Kırşehir, Kastamonu, Kars, Ilgın, Eskişehir, Erzurum, Erzincan, Ereğli, Erciş, Elbistan, Elazığ, Çorum, Çarşamba’daki 19’a yakın şeker fabrikalarının 3’te 2’si satılıyor. Bu satılan şeker fabrikalarının arazileri mutlaka yandaşlara peşkeş çekilecek, 2 yıl sonra da o değerli arazilere ya AVM ya da gökdelenler dikilecek.
Peki tarımla uğraşan şeker pancarı eken çiftçiler ne olacak?
