“KADIN”

Sabah erken (her zaman olduğu gibi) evden çıkarken, günaydın, merhaba, peşinden ne var ne çok demek usuldendir… Mahalleden tanıdıksa selamlaştığınız, gidilecek yön de aynıysa bir süre yürürsünüz…

Havadan sudan konuşmak yerine, yeni “askerden gelen” komşunun “oğlan çocuğu” özel bir hastanede işe başlamıştı biliyordum…
Selam hoş beşten sonra sordum; nasıl işinden memnunsun!
Çok şükür! Aynen devam, çalışıyorum…

E sıra geldi “evlenmeğe” dedim… Demez olaydım…
6 Mart’ın soğuk gününde, güne sinir bozukluğu ile başlamak zorunda kaldım… 

Nişan değil, ama söz kestik ağabey…
Çalıştığın hastaneden mi, sözlün…
“çalışan kadın bize uymaz, memleketten…”
İşte bu düşünce tarzı sabah keyfini aldı götürdü…
Dayanamadım…

Bak evlat her geçen gün şartlar ağırlaşıyor, “bir çalışıp beş yiyenle” ev geçindirmek kira ödemek kolay değil, üstelik RTE “üç çocuk” diyordu, “beş” istemeye başladılar, sen söz kesmişsin, nişan, nikâh derken bu sayı daha da artabilir sıkıntılarla yaşarsın, özel bir işte çalışıyorsun, üstelik iş garantinde yok…

Konuşmalarımın hiçbir yararı olmayacağını ve o çocuğun aile yapısını da bildiğimden, hadi sana“hayatta başarılar” dedim… Biraz daha beraber yürüsem günümü tam berbat edecektim… 

Gazeteye girdiğimde ilk işim bilgisayarın başına oturmak oldu, tuşları kırmadan yazdığıma seviniyorum… Ha birde “Müslim baba” dediğim gazete çalışanımız çay verirken, yazının başlığını okumuş, ne dedi biliyor musunuz? 

Bu devirde hala böyle “öküzler mi” var…