Eski yeni yıllar gelip geçti… Tabiat ana bizlerden çok şey alıp gitti,

coğrafyamız değişti, yaşantımız insanlarımız yeme- içme kültürü, yaya
geçidinden geçişlerimiz bile değişti… Kıyafetlerimiz, saçımız başımız…
Arabalarımız değişti…
Caddede gezerken selamlaşmaktan kolumuz ağrırdı, kaldır indir derken…
Genç nesil biri birini, yaşlı orta-yaşlı mutlaka iki kişiden birisiyle akraba veya
tanışıydı… Kimin oğlu, kimin kızı var kaç yaşında, okuyup liseyi mi bitirmiş,
okuyup “adam mı olmuş” hemen herkes bilirdi…
Hele mahalledeki komşular biri biriyle o kadar iç içe yaşardı ki, gittikleri
hamama kadar bilir, Pazar günleri kendi üzüm bağlarına mı gider, yoksa
kavaklık mı? Alleben deresinin geçtiği Kavaklık piknik alanında kömürde
dolma mı yiyecekler konu komşu… Bir mahalle tanıdık bir “naylon araba”
kiralar çoluk-çocuk bakır kileni, leğence elleriyle vurarak güle yala, sahre
yapacakları yere giderlerdi…
Yılbaşı kutlaması mı?
Bir göz Antep evi tandır başında, adına kutlama denirse, kutlamaydı…
Ceviz sucuğu, Bastık, Tarhana bazen biraz ceviz içi, varsıllarda fıstık içinin de
görülmüşlüğü vardır… İçecekler mi? Oda ne… Kuyudan çekilen su, bazen çay
içilenler olurdu… Elbette karı ve donu görürdük… Antep in kurtuluşu
törenlerine siyah önlük beyaz yaka ve annemizin ördüğü “yün kazak” siyah
önlüğün altına giyer giderdik…
Neden kar yağmıyor kirlenirim diye mi? Don olmuyor artık… Donu
göremiyoruz…
Yeni bir yıla girmişken, tüm insanlara sağlıklı, barış içinde mutlu bir
yaşam diler, arzuların gerçekleşeceği bir yıl olsun diliyorum… 2020 de okur
kalın mutlu kalın…