Memlekette AÇ insan YOK imiş.
Bir Büyük Büyüğümüz böyle demiş.
Evet doğrudur; “GÜZEL” söylemiş.
Zira, Ülkemizde AÇ mezarı yoktur veya AÇ kaldığı için ÖLEN yoktur.
ÇÖPTEN ekmek toplayanlar da, UCUZ ekmek kuyruğunda bekleyenler de, ASKIDA ekmek gözetleyenler de karınlarını DOYURMAKTADIR.
Ama, TOK olmak sadece MİDE doldurmak mıdır, KARIN doyurmak mıdır ?
Hayııırrr, AÇIZ !
HUZUR’a açız, rahatlığa açız, sükûnete AÇIZ.
Görmüyor musunuz !?
Herkes DERTLİ, herkes BORÇLU, herkes YORGUN !
Memlekette herkes herkesle kavgalı. Memleketin yarısı davacı yarısı davalı.
Herkes YORGUN, herkes ÜZGÜN, herkes YALNIZ.
Büyük şehirleri MAFİYA tipi EŞKİYALAR daladı. Şehir ortasında KOVBOYLAR gibi SİLAHLI çatışmalar başladı.
Etrafımızı, 20-30-40 ayrı suçtan sabıkalı, ancak hâlâ MAHKEME kararlarıyla SERBEST bırakılanlar sardı.
TEVÂZU (engin gönüllük) kalmadı; herkes, şu veya bu şekilde bir unvan ve gösteriş peşine takılıp gitmeyi marifet sandı.
Ve maalesef GÖSTERİŞ, İTİBARLI olmanın ilk şartı sayıldı.
Yani, SAYGIN olabilmek, kabul edilebilir MUTEBER bir insan olmak, harcanan PARANIN çokluğu veya yapılan MASRAFIN fazlalığıyla ölçülür oldu.
Ve bunun neticesinde de KİBİR (kendini herkesten üstün tutma, etrafını küçümseme, herkesi HOR görme) bir hüner, bir marifet sayılmaya başlandı.
SADÂKAT (dostluk, doğruluk), LİYÂKAT (hüner, yararlılık), HAKİKAT (kadir-kıymet bilirlik, doğruluk, bağlılık) DİP yaptı.
AHLÂKSIZLIK, sahtekârlık, hırsızlık ZİRVEYE çıktı.
SUÇ ve SUÇLU sayısı BİN misli arttı.
ZIRHLI ve en pahalı araca bindiği ve SALTANAT ve lüks içerisinde yaşadığı halde, FAKİRLİĞİ ÖVEREK, insanların bu duruma ŞÜKRETMESİNİ teşvik ederek, buna ikna etmek için DİNÎ laflar söyleyenler TÜREDİ.
GÜLMEYE muhtacız. Ama maalesef, günden güne gülmekten de uzaklaşmaktayız.
İnsanlar GÜLMEYİ UNUTTU. Daha doğrusu, UNUTTURULDU.
GÜLMEYİ bıraktık ve hatta AĞLAMAYI bile bıraktık da, milletçe SÖVMEYE başladık.
SÖVÜYORUM !
Devlet’i SOYANLARA, Devlet malını HIRSIZLAYANLARA ve buna göz yumanlara SÖVÜYORUM.
Ve de memleketi bu hâle getirenlere …
ELEKTRİK-Melektrik, BENZİN-Menzin, GAZ-Maz … falan filan …
Gerisi-ötesi-berisi ve de heppisi HİKÂYE !
AÇIZ, huzura AÇIZ, sükûnete AÇIZ !
Ne dersiniz veya ne diyeceksiniz; AÇ değiliz de, sahiden “TOK” muyuz ?
“BİR KAŞIK AŞIM, AĞRISIZ BAŞIM” diyebiliyor muyuz ?
