İktidar cenahından mikrofonu eline alan demokratikleştiğimizi, çağ atladığımızı, ekonomik olarak büyüdüğümüzü, dünyanın bilmem kaçıncı büyük ekonomisi arasına girdiğimizi, şu kadar ihracat gerçekleştirdiğimizi veya şu kadar yeni fabrika açtığımızı söyleyip duruyor.
Birde taaa Cumhuriyet’in kurulduğu dönemden günümüzü kıyaslıyorlar ya işin ilginç tarafı da burası. Cumhuriyet’in kurulduğu yıllarda tarım, sanayi ve kalkınma alanlarında birçok yatırımlar yapıldı.
İlk kâğıt fabrikasından tutunda şeker fabrikalarına, uçak fabrikalarından tutunda maden ocaklarına, demir çelik fabrikalarından tutunda termik santrallere. Siz ne yaptınız? Geldiğiniz ilk günden itibaren özelleştirme adı altında Milli ve Yerli olan kamuya ait her şeyi sattınız veya birilerine peşkeş çektiniz. Kim ne derse desin, kim ne konuşursa konuşsun ülke olarak gerçek gündemimiz ekonominin sevk ve idare edilememesinden kaynaklı dar boğaz ve buhrandır.
Hal böyleyken Hazine ve Maliye Bakanı Damat Albayrak yok 2001 krizinin etkileri devam ediyor, yok dış kaynaklı saldırı var gibi bahaneler üretirken, ülkenin nereden nereye geldiğini hepimiz görüyor ve biliyoruz. Siz bakmayın onların yeni ekonomik paket açıkladıklarına, hepsi hayal ve umuttan ibaret. En iyi yaptıkları şey miras yemek bunların. İş miras yemeye gelince çörekleniyorlar leş kargası gibi satmaya ve talana. Hal böyle iken kurucu iradeye saldıran insan müsveddelerine birkaç diyeceğim var. 1923’te yokluk içinde eğitime ayrı, sağlığa ayrı, ekonomiye ayrı, savunmaya ve üretime ayrı kafa yoran kurucu irade, devlet yatırımlarına büyük önem verdi. Şeker, demir, kâğıt, çay, fındık, elektrik, taş kömürü ve daha birçok üretim yapan büyük fabrikalar ve işletmeler inşa ettirildi.
Köy enstitülerini kurarak, imkanlar dahilinde köylü çocukların eğitim ve öğrenimine olanak sağlandı. Yapılan yatırımlar devlet geleneği haline gelerek 1980’lere kadar devam etti. 1990'lı yıllarda büyük bir özelleştirme rüzgarına kapılan Türkiye'de birçok kamu kuruluşu özelleştirmeden nasibini aldı. AKP'nin hızlı özelleştirme politikaları sonucu şu an devlete ait ya da devletin ortak olduğu yalnız 71 kurum kaldı. 1995'te Türkiye'de kamu işletmelerinin sayısı 278'di. Özelleştirmelerle birlikte 2000'li yılların başında bu sayı 240'a, AKP döneminde ise devlete ait ya da devletin ortak olduğu yalnız 71 kurum kaldı.
AKP döneminde özelleştirmede müthiş bir artış görüldüğünün altını çizmek zorundayım. Bu özelleştirmeleri öyle gözü kapalı ve kör bir anlayışla yaptılar ki Türk Telekom'da gördük. Bir firma adeta Türkiye Cumhuriyeti'ni dolandırdı ve kaçtı.
Türkiye Cumhuriyeti bankalarından çektiği kredilerle, Türk Telekom mülklerini ipotekleyerek özelleştirme ihalesini kazanan firma, birkaç yıl boyunca vatandaştan para topladıktan sonra kredi borcunu ödemedi ve göz göre göre kaçtı gitti. AKP döneminde yapılan neredeyse bütün özelleştirmeler gibi bunun da ne kadar büyük bir hatalar silsilesi ile yapıldığına milletçe tanık olduk. Özelleştirme yaparken bir bahane bulmaları gerekiyordu. KİT’lerin hantal olduğunu ve zarar ettiğini bahane ettiler. Ülkenin yokluk ve sefalet döneminde kurduğu KİT’ler yandaşlara adeta peşkeş çekilerek yok pahasına veya çok düşük ücretlerle verildi.
Çoğunluğu AKP döneminde satılan veya özelleştirilen kurumlardan bazıları
Ereğli Demir Çelik, İskenderun Demir Çelik, ASELSAN Hisseleri, PETKİM, TÜPRAŞ, BURSAGAZ, ESGAZ, Ünye Çimento A.Ş., Türkiye Gübre Sanayi A.Ş., Sümer Holding, OYAKBANK, Sabiha Gökçen Havaalanı, SEKA, THY, Türk Telekom, AyCell, Araç Muayene İstasyonları, SEKA'nın fabrika ve tesisleri, Başkent Doğalgaz Dağıtım, Trakya Cam ve Anadolu Cam, TOFAŞ hisseleri, Oymapınar Barajı, Sakarya Traktör İşletmesi, HEKTAŞ A.Ş., OYAK İnşaat hisseleri, ASPİLSAN Askeri Pil Sanayi, Cam ve Çimento Sanayi, Soda Sanayi ve Metal, İstanbul İmar Ltd. Şirketi, Paşabahçe Cam Sanayi, Adana, Tokat, Bitlis, Malatya, Samsun-Ballıca sigara fabrikaları, Ambalaj Fabrikası, Ankara Başmüdürlük Binası (İkiz Kuleler), Bodrum tesisleri ve taşınmazları, İnegöl Kibrit Fabrikası, İstanbul Tütün Mamulleri, Sigara Sanayi İşletmesi'ne ait puro marka ve varlıklar, İzmir Yaprak Tütün İşletmesi makine ve teçhizatı, Tuzluca Tuzlası, Yavşan Tuzlası, Kağızman Tuzlası, Kaldırım Tuzlası, Kayacık Tuzlası, Kristal Tuz Rafine, Sekili Tuzlası, Ayvalık Tuz İşletmesi, Çankırı Kaya Tuzlası, Adapazarı Şeker Fabrikası, Amasya Şeker Fabrikası, Kütahya Şeker Fabrikası, Konya Şeker Fabrikası, Malatya Şeker Fabrikası, Turhal Şeker fabrikası, Elbistan Şeker fabrikası, Muş Şeker fabrikası, Kırşehir Şeker Fabrikası, Erzurum Şeker Fabrikası, Erzincan Şeker Fabrikası, Burdur Şeker Fabrikası, Afyon şeker Fabrikası,
Çatalağzı Termik Santrali, Kangal Termik Santrali, Kemerköy Termik Santrali, Orhaneli Termik Santrali, Seyitömer Termik Santrali, Soma Termik Santrali, Tunçbilek Termik Santrali, Yatağan Termik Santrali, Yeniköy Termik Santrali, Elektrik Üretim Anonim Şirketi, Akdeniz Elektrik Dağıtım, ARAS Elektrik Dağıtım, Başkent Elektrik Dağıtım, Boğaziçi Elektrik Dağıtım, Çamlıbel Elektrik Dağıtım, Çoruh Elektrik Dağıtım, Dicle Elektrik Dağıtım, Fırat Elektrik Dağıtım, Gediz Elektrik Dağıtım, İstanbul Anadolu Yakası Elektrik Dağıtım, Meram Elektrik Dağıtım, Osmangazi Elektrik Dağıtım, Sakarya Elektrik Dağıtım, Toroslar Elektrik Dağıtım, Trakya Elektrik Dağıtım, Uludağ Elektrik Dağıtım, Vangölü Elektrik Dağıtım, Yeşilırmak Elektrik Dağıtım, Seydişehir Eti Alüminyum, Mazıdağ Fosfat, Divriği Demir Madeni, Bursa Linyitleri İşletmesi, ETİ Bakır, ETİ Elektro Metalürji, ETİ Gümüş, ETİ Krom, Çayeli Bakır İşletmeleri, Karadeniz Bakır İşletmesi, Hekimhan Demir Madeni, Güney Ege Linyit İşletmesi, Samsun İşletmesi, Murgul işletmesi, Giresun'da 2 Maden ruhsatı Murgul Hidroelektrik Santrali Samsun'daki taşınmazlar, Taşucu Tersane Alanı, İskenderun Limanı, Derince Limanı, Taşucu Limanı, İskenderun İSDEMİR Limanı, Ereğli ERDEMİR Limanı, Antalya Limanı, Kemerköy Liman Sahası, Çeşme Limanı, Trabzon Limanı, Kalamış Yat Limanı, Dikili Limanı, Çeşme Limanı, Ataköy Marina, Türkiye Denizcilik İşletmesine ait 9 gemi Türkiye Denizcilik İşletmesine ait 3 tane tanker.