Herkesin hayatta en az bir kez tecrübe ettiği aşk, sadece duygusal değil, fiziksel etkileriyle de dikkat çeker. Aşık olduğumuzda beynimizde dopamin, oksitosin ve serotonin gibi nörotransmiterlerin salgılanması artar. Özellikle dopamin, ödül ve mutluluk hissini tetikleyen bir kimyasal olarak devreye girer. Bu hormonların yükselmesi, kendimizi enerji dolu hissetmemize neden olur ve iştahımızı baskılayabilir.
Ayrıca, serotonin seviyelerindeki artış, obsesif düşüncelerle bağlantılıdır. Âşık olduğumuzda, zihnimiz sürekli sevdiğimiz kişiyle meşgul olduğundan yemek yemek gibi temel ihtiyaçlara daha az odaklanırız.
Stres ve Kortizol İlişkisi
Aşk, beyinde aynı zamanda bir miktar stres yaratır. Yeni bir ilişkiye başlarken hissedilen belirsizlik ve heyecan, kortizol adı verilen stres hormonunun artmasına yol açar. Kortizolün yükselmesi, sindirim sistemi üzerinde etkili olabilir ve iştahın azalmasına neden olabilir.
Evrimsel Bir Yaklaşım
Bazı bilim insanları, aşkın iştah kesici etkisini evrimsel bir mekanizma olarak yorumlar. Çiftleşme döneminde dikkatini tamamen partnerine odaklayan bir birey, hayatta kalma dürtüsünü ikinci plana atarak enerjisini bu bağın güçlenmesine harcar. Bu, yemek yeme gibi günlük ihtiyaçları geçici olarak önemsiz kılabilir.